Blog 4 One happy family

Goedemiddag allemaal (goedenavond voor NL al, wennen hoor dat extra uurtje!)

Echt heel actief ben ik niet op de blog, maar goed dat zit gewoon niet helemaal in me!! Maar nu toch maar weer eens een update over ons leven hier😊!

Vorige keer vertelde ik over mijn nieuwe baan. Zo snel als die er was, was hij ook weer verdwenen.. haha. Ik ben daar de eerste week gaan meekijken met collega’s en toen twijfelde ik stiekem al een beetje. De week dat ik zelf de groep moest doen werd dit alleen maar sterker. Ik had een groep van 10 kinderen die na school begeleidt moesten worden in hun huiswerk. Om er kort over te zijn en niet teveel in details te treden; het was enorm chaotisch doordat ik niet eens een lokaaltje had en de manier van werken paste helemaal niet bij mijn manier van werken. Toen ik de laatste dag van de week opgehaald werd door Thom hebben we samen overlegt dat we hier zijn om allebei een job te hebben waar we gelukkig van worden. Dat was dit duidelijk niet.. Daarom heb ik aan het einde van de week opgezegd. Ik ben nu zoekende, maar merk dat ik toch echt (ook hier) rekening moet houden met mijn knieën.. Dus waarschijnlijk wordt het toch een administratieve baan of iets in die richting!

Nu hoor ik mensen denken ‘die zit nu iedere dag met een cocktail in haar hand bruin te worden op een Caribisch strandje’, maar niets is minder waar.. Ik werk nu fulltime bij het asiel op Curaçao.

Dit is vrijwilligerswerk. Ik vind het zoo leuk om te doen!!! Mijn taak is vooral het socialiseren van de pups, zodat ze uiteindelijk een lief baasje kunnen vinden. Vaak komen ze heel schuw binnen van de straat of hebben al nare ervaringen met mensen. Ik probeer ze weer vertrouwen te geven. Zo heb ik dus nu ineens 30 baby’s! Ik heb een veldje waarop ik ze lekker kan laten rennen en spelen en probeer zoveel mogelijk contact met ze te maken. Er waren er een paar die in het begin niet eens bij me in de buurt durfden te komen. Maandag zat 1 van deze pups bij me op schoot; dan kun je mij wegdragen qua trots!!! 😊 Ook had ik vorige week een paar flespupjes thuis, deze moesten om de 4 uur geflest worden.. 2 weken oud; zo klein, zo kwetsbaar.

Mooier werk is er niet geloof ik!!! Hopelijk heb ik ook snel een baan waar ik wat geld mee kan verdienen. Toch zal ik altijd het werk in het asiel er naast blijven doen! Lieve mensen om me heen, dieren die genieten van de aandacht en liefde (en ik geniet stiekem nog meer) en vooral de momenten dat 1 van de pups een baasje vindt.. Dat ga ik niet opgeven!

Als mensen een hondje zoeken, denk dan ook eens aan onze hondjes!! Ze kunnen ook naar Nederland (niet duur zoals veel mensen denken)! De Westpointer (hond van het eiland) staat bekend om hun trouwe, loyale en rustige karakter, ze zijn steeds populairder in Nederland. Het zijn honden die graag leren. Ook zijn de meesten gek op knuffelen! Hieronder een aantal foto’s van onze pups, gewoon om even bij weg te smelten of wie weet om wel te willen adopteren..😊

Thom is nu ook echt begonnen aan zijn job! Het vergde heel wat voorbereiding, aangezien alles nog opgestart moest worden op het eiland. Meubels shoppen, maar ook kopjes, een koffiezetapparaat en planten.. kortom een hoop geregel!! Langzaamaan is het bedrijf nu opgestart op Curaçao en weten mensen het bedrijf ook te vinden. Het is allemaal nog wennen natuurlijk en ook uitvinden waar je bijv. qua reclame het beste kan zijn. Toch komt hij iedere dag vrolijk (en moe..haha) thuis! Hij zit vol ideeën en wordt enthousiast van de mensen die vragen stellen en op gesprek willen komen. Ook heeft hij een leuke collega waarmee hij het bedrijf gaat runnen. Dit is minstens zo belangrijk, aangezien ze het samen moeten doen en toch 40! uur per week samen op kantoor doorbrengen. Ik denk dat Thom zijn droombaan gevonden heeft en dat hij helemaal op zijn plek zit!

Met onze eigen dieren gaat het goed!

 Liefheid!

Twink is nog steeds niet heel blij met de komst van Toet helaas.. maar goed Toet zal toch nog 5 weken bij ons zijn.. Hij is van ver gekomen en zijn bloed ziet er nu pas eindelijk goed uit! Hij heeft zijn eerste enting gehad en mag over 2 weken de 2e enting en de rabiës prik. Dan duurt het nog 3 weken voordat hij naar NL mag vliegen! En dan mag hij eindelijk Simone, Yamiro en zijn nieuwe broertje Sam gaan ontmoeten😊.​

Thom was 2 weken geleden voor zijn werk naar Bonaire (kennismaking). Je zult het toch altijd zien.. maar op een ochtend dat hij weg was bleek er ’s nachts in de auto te zijn ingebroken!! Ik moet eerlijk bekennen.. het is een eng idee dat er inbrekers rond ons huis zijn geweest terwijl ik alleen was en lag te slapen (mijn raam stond ook open, dus ze hadden binnen kunnen komen, iewwww!). Thom kwam hierna zelf met het idee dat er een waakhond moest komen (jaja, de man die hoe dan ook geen dieren meer wilde)!! Aangezien we 120 honden in het asiel hebben kon ik er meteen een gaan uitzoeken.. Wat een hel! Allen kijken ze je aan met ‘neemmemeenaarhuis’ oogjes! Maaargoed op de dag dat ik ging beslissen kwam Loeka binnen.. 7 maanden oud, altijd in een hok gezeten en door de politie in beslag genomen bij een inval.. Hij is heel sterk en gespierd en we vermoeden dat er iets van bull-bloed inzit.. 1+1=2 dus zodra wij een mooi huis voor hem gebouwd hebben mag hij bij ons komen wonen!

pallets voor het hondenhok voor Loeka!

Van 1 hond naar 3.. uuh 5 met de flespups erbij gerekend; het kan snel gaan !!

We genieten enorm van het leven hier.. de zon, de warmte, de relaxte instelling van de mensen, ons huis en elkaar. Ieder weekend gaan we samen naar het strand en/of naar een bar om zo steeds meer het eiland te verkennen. Ook is het weekend van ons samen.. aangezien we nu beiden veel werken is dit heel belangrijk!! 😊 Verder ga ik nu 1 a 2 keer in de week naar de sportschool. Ik ben geloof ik de enige die het doet voor revalidatie.. haha mensen hier vinden vooral de spierballen heel belangrijk! Soms voel ik me wel een beetje een vreemde eend tussen al die anabolen. Doe ik een oefening op 5 kg, zij doen hem op 50 kg haha.. Maar ik trek me er niets van aan, laat maar lullen! Verder zitten wij op nog niet eens 5 minuten rijden van Mambo (toeristisch strand).. Hier probeer ik iedere dag te zwemmen. Ik zwem dan een half uur in de zee en ik moet zeggen.. geen straf! Het voelt niet eens als sporten als ik heerlijk in de zon langs alle vakantiegangers mijn zwemrondje doe.. Thom wil ook een paar keer in de week meegaan na zijn werk, dus als we ooit weer eens in NL zijn herken je ons niet meer terug.. zo gespierd van al dat zwemmen.

Ook gaan we sinds 3 weken geleden iedere maandag en donderdag naar Papiamentse les voor beginners. Het valt nog niet mee, ondanks dat de Papiamentse taal niet heel moeilijk schijnt te zijn! Veel woorden lijken op het Spaans/Engels en sommige zelfs op het Nederlands . Toch zijn er ook veel woorden die we echt moeten leren (stampen!). Afgelopen zondag hebben we het aangename met het onaangename gecombineerd; leren op het strand. Met dichtgeknepen ogen tegen de zon in een ligstoel woordjes stampen is nog niet zo makkelijk😅! Toch komen we er langzaamaan wel; steeds vaker begrijp ik de context binnen een gesprek van antilianen. We hebben een hele goede, vrolijke lerares dus daar ligt het in ieder geval niet aan🙃 

We moeten eigenlijk ook wel Papiaments kunnen spreken nu we echte antilianen zijn. We hebben ons nu namelijk echt uitgeschreven in Nederland en horen erbij hier op het eiland! Dit was nog niet zo makkelijk.. het heeft 3 weken geduurd (waar het in NL allemaal online kan, is dat hier nog niet het geval). Maar vorige week konden we onze sedula (id-bewijs) dan eindelijk ophalen!

Mijn Sedula

We hebben nu hier ook een zorgverzekering, hier hebben ze daar een mooie regeling voor. Hier geldt dat de zorgverzekering 4% van je inkomsten kost. Zo betalen mensen die in armoede leven een stuk minder als mensen met een goed salaris! Ik vind het een mooie regeling (niet alleen omdat mijn salaris nu 0 is, haha), maar meer omdat het wel heel ‘eerlijk’ aanvoelt.

Ik hoop dat ik alle belangrijke dingen nu wel een beetje beschreven heb.. Zoals jullie kunnen lezen voelen we ons steeds meer thuis op het eiland. Als ik voor mezelf spreek zou ik er al niet meer aan moeten denken om hier weg te gaan. Wel weg als in 2 weken Nederland, want ik moet eerlijk toegeven dat er mensen zijn die ik enorm mis. Dat komt nu bij mij wel steeds meer bovendrijven, doordat we hier nu toch langere tijd zijn en we nu merken dat mensen wel erg ver weg zijn. Gelukkig is er Skype en het vooruitzicht dat we dit jaar wel een keer terug naar NL gaan!! Op die manier is het gelukkig goed vol te houden!

Mensen die ik mis!      De polaroidmuur in ons huissie!

Ik hoop dat jullie de blog leuk vonden om te lezen en dat ik jullie nog niet verveel met mijn verhalen over de zon en het leven hier! Voor heel veel liefs voor jullie allen en voor nu;

te despues (tot ziens), ayo!!!!

 ..Oja en dit plaatje mag niet ontbreken; Onze (toch nog altijd een beetje) echte Hollander bij de Hollandse Friettent!